Kimseleşmek denilen yeni bir kavram yaratıyorum. Kendiniz olmak için kendiniz gibi davranmak anlamını ifade etsin. Zaruri ihtiyaçlarını yerine getirebilecek kapasitesi varsa eğer kimseleşebilsin insan. Kimseye ihtiyaç duymasın, ya da kimse olmasın hayatında.
Ucu bir yere varmayan absürt bir yolda yürürken kimsesizliğine çiseleyen bir yağmur eşlik etsin. Yol kenarındaki çukura dolan suyun içine ayaklarıyla dalabilsin. Kimsesizce. Sonra alsın paltosunu atsın şöyle omzuna, koşturmaya başlasın; ıslandığı her an sallansın dursun, dans etsin. Pencerelerdeki çiçeklerin kokusuna burnunu uzatsın, onları koparıp fırlatsın pencere güzellerine, kimsesizce.
Kendinden bulanı kendileştirsin. Kimseye değil kendisine ihtiyaç duysun. Şemsiyesine bir kadeh yağmur suyu doldursun; içsin. Yorulsun ardından. Otursun bir yol kenarına, uğuldayan rüzgara meydan okusun. Ağzını açsın, büzsün dudaklarını füüüüüüüüüüüiiiüüüü diye rüzgarı taklit etsin. Kimsesizce, kimseleşsin. Duraksasın; gözleri dolsun. Elinin üstüyle şöyle göz altının pasını silsin, göz yaşı sel olsun. Kalksın ayağa, dönsün geldiği yere. Kimseye ihtiyacı olmadığı sazlığa, yazlığa. Kimsesizleştim desin. Kimseler duyar diye.