İvan

Çocukken en büyük hayalim çift katlı otobüse binmekti. Bir türlü denk gelmezdi. Ara sıra ailece seyahat ederdik. Günler öncesinden dua ederdim bu sefer denk gelsin diye ancak hiç denk gelmedi. Sonrasında hayallerim büyüdü, sonra da tekrardan küçüldü; emin oldum ki hayallerimiz çok uzakta değil. Yeter ki zamana ve akışa bırakalım kendimizi. Başka bir ülkeyi görmek hayallerimin çok ötesindeyken, şu an benim için en sıradan şeylerden biri oldu. Her ay en az 2 ülke gezen bir yarı zamanlı gezgin oldum. İşimi, ailemi, arkadaş çevremi; kısaca tüm hayatımı seyahatlerime göre ayarlıyorum artık. Her yeni ülkede, gördüğüm her yeni hayatta, bambaşka deneyimler kazanıyor ve gerçekten yaşadığımı hissediyorum.